Herfst

De dagen worden steeds weer korter en buiten is het somber en regenachtig, soms een lekker zonnetje. We kruipen allemaal weer meer naar binnen en maken het ons thuis gezellig. Klein beetje cocoonen, kaarsjes, houtkachel aan ik hou ervan. Tegelijkertijd kijk ik om me heen en zie dat het afgelopen jaar er behoorlijk heeft ingehakt en dat mijn heerlijke huisje wel een klein beetje liefde en aandacht kan gebruiken. Ik heb allemaal plannen en ideeën en heel stiekem weet ik dat ik dit nooit allemaal kan realiseren. Maar ik ben er zo aan toe juist omdat ons ook weer wordt verzocht om niet de drukte op te zoeken en ik door alle onrust (die bij mij altijd 200% binnenkomt positief of negatief)  een rustpunt, veilige plek heel erg nodig heb. Dit is bij ons extra lastig omdat ons bedrijf bij ons huis is waardoor de gevleugelde uitspraak is “achter gaat voor” Min of meer eerst de gasten en onderhoud/plannen voor de accommodatie en als er heel misschien nog een klein beetje tijd is ons eigen huisje. Ben niet zielig hoor we hebben het goed en zijn gezond, maar het is nu even ik. Heerlijk behang gekocht en ik ga lekker aan de gang kasten uitruimen (Wat verzamelen we veel en hebben we het nodig?)  Minimaliseren is mijn doel (zal wel lastig worden, ik ken mezelf) Maar door alle troep die dus ook in mijn hoofd gaat zitten in de vorm van ruis moet er echt iets gebeuren. Iets van een opgeruimd huis, geeft een opgeruimd hoofd.

Ondertussen is manlief lekker bezig eerst alle klusjes die nog openstaan en dan starten met nieuwe plannen (die zijn natuurlijk het leukste). Inmiddels is hierbij het doel om het ons iets makkelijker te maken qua onderhoud. (we worden tenslotte ook steeds iets ouder) Volgend jaar hopen we dan eindelijk te zijn voorzien van zonnepanelen (uitgesteld door alle COVID perikelen) We hopen ook dat ons kleine appartement Verbeterd Roodbont rigoureus is verbouwd. Maar het meest van alles hoop ik iedereen welkom te mogen heten zonder gedoe. Dat die dreigende wolk waarvan ik me afvraag waar eindigt dat die dreigende wolk wordt weggeblazen door een stevige wind en dat de zon weer voor iedereen zal schijnen. Dat deze  zon voor iedereen hetzelfde is. Zonder zonder onderscheid verbonden met elkaar, met respect. Maar vooral dat we mogen zijn wie we zijn zonder (ver)oordeel. Uiteindelijk is iedereen uniek en juist dat is de charme van je unieke zelf.